NATO ka nisur zyrtarisht procesin për të pranuar Suedinë dhe Finlandën në aleancën e saj ushtarake.

Por një kusht kyç nga Turqia, anëtare e NATO-s, është dorëzimi i më shumë se 70 personave të përshkruar nga presidenti i saj si terroristë.

Udhëheqësit e dy vendeve nordike thonë se po e marrin seriozisht çështjen, por në fund të fundit ekstradimi u takon gjykatave dhe jo politikanëve, shkruan BBC.

Por, kë dëshiron Turqia dhe a mund të deportohen ndonjëherë në Ankara?

Kërkesat e Turqisë

Suedia dhe Finlanda aplikuan për t’u bashkuar me aleancën mbrojtëse të Perëndimit pasi Rusia nisi luftën e saj në Ukrainë.

Turqia ishte e vetmja nga 30 vendet anëtare të NATO-s që bllokoi aplikimin e tyre derisa të dy shtetet nordike ranë dakord për një sërë kërkesash – duke përfshirë dorëzimin e individëve me lidhje të dyshuara me terrorizmin.

Sipas një memorandumi të nënshkruar në një samit të NATO-s javën e kaluar, Finlanda dhe Suedia ranë dakord të trajtojnë “kërkesat në pritje të deportimit ose ekstradimit të të dyshuarve për terrorizëm në mënyrë të shpejtë dhe të plotë”, me “korniza ligjore dypalëshe për të lehtësuar ekstradimin”.

Presidenti Recep Tayyip Erdogan tha se Suedia kishte premtuar të ekstradonte 73 “terroristë” dhe kishte dërguar tashmë tre ose katër prej tyre.

E përditshmja turke pro-qeveritare Hurriyet publikoi një listë me 45 persona, duke përfshirë 33 të kërkuar nga Suedia dhe 12 nga Finlanda.

Të kërkuar nga Turqia

Turqia është veçanërisht e prirur në kërkesën për dorëzimin e individëve që i konsideron të lidhur me Partinë e Punëtorëve të Kurdistanit (PKK), të konsideruar si një grup terrorist nga BE, SHBA dhe Mbretëria e Bashkuar.

Ajo është gjithashtu pas ndjekësve të klerikut turk në mërgim, Fethullah Gulen.

Gylenistët fajësohen nga Turqia për një grusht shteti të dështuar kundër presidentit Erdogan në vitin 2016.

Në këtë drejtim, BBC ka folur me tre prej personave të kërkuar nga Turqia.

Bulent Kenes – gazetar

Për vite, ai ishte kryeredaktor i “Today’s Zaman”, një e përditshme e madhe në gjuhën angleze në Turqi, përpara se të mbyllej në vitin 2016. Tani, ai jeton në mërgim në Stokholm.

Autoritetet turke e akuzojnë atë se është pjesë e lëvizjes Gulen, ose asaj që ata e quajnë Organizata terroriste Fetullah (Feto).

Ajo është e njohur për rrjetin e saj të shkollave dhe nuk konsiderohet një grup terrorist në BE, MB apo SHBA.

Kenes tha se ai u bë një objektiv pas kritikave të tij ndaj presidentit Erdogan dhe u përball me akuzat për komplot për të rrëzuar qeverinë: “Të gjitha akuzat janë të fabrikuara. Unë jam një gazetar i pavarur pa lidhje me asnjë organizatë”.

Ai u dënua me “burgim të pezulluar” në vitin 2015 për “fyerje të presidentit”, në një postim në Twitter që thoshte se nëna e ndjerë e Erdoganit do të kishte turp për të.

Fyerja e presidentit Erdogan mbetet një akuzë e zakonshme sot, me 17 gazetarë dhe karikaturistë të dalë në gjyq në tre muajt e parë të vitit 2022, sipas organizatës së pavarur turke Bianet.

Bulent Kenes beson se ai është bërë një mjet pazaresh mes Erdoganit dhe Suedisë në negociatat me NATO-n.

Ai nuk ka veçanërisht frikë nga ekstradimi, pasi kjo do të ishte një “tradhti e vlerave të vetë Suedisë” për demokracinë dhe mbrojtjen e disidentëve.

“Kjo nuk është një provë për regjimin e Erdoganit… ky është një test për autoritetet suedeze”, citohet të ketë thënë ai, përcjell Telegrafi.

Fatih, ‘zjarrvënësi i reformuar’

Të tjerët në listën e Turqisë janë shumë më pak të spikatur.

Fatih, një kurd finlandez, ishte pjesë e një grupi prej pesë të rinjsh që i vunë zjarrin derës së ambasadës turke në vitin 2008.

Tani një pronar biznesi dhe sipërmarrës 37-vjeçar, ai i tha BBC-së se ishte penduar për atë që bëri: “Në atë kohë, jeta ime ishte ngatërruar, kisha shumë lloje problemesh”.

Ai u befasua kur e gjeti emrin e tij në listë, pasi mbaroi vuajtjen e një dënimi me kusht prej 14 muajsh shumë kohë më parë – dhe i pagoi dëmet ambasadës.

Autoritetet finlandeze i dhanë atij shtetësinë disa vite më parë dhe e konsideruan çështjen e ambasadës të mbyllur, bëri të ditur ai.

Turqia e akuzon atë se është anëtar i PKK-së militante, e cila bën thirrje për një vetëqeverisje më të madhe kurde dhe është e përfshirë në një luftë të armatosur me shtetin turk.

Fatih tha se ai nuk kishte lidhje apo lidhje ideologjike me PKK-në dhe besonte se ishte në shënjestër thjesht për shkak të prejardhjes së tij kurde.

Kurdët përbëjnë 15-20% të popullsisë së Turqisë, por janë përballur me persekutim në Turqi për breza të tërë.

Qeveria në Ankara po përpiqet të ndalojë partinë pro-kurde HDP, e treta më e madhe në parlament.