Natalya lindi në Mariupol. Është i vetmi vend ku ajo ka jetuar ndonjëherë.

Është një qytet “në të cilin mund të jetohet”, thotë ajo.

“Ne kishim detin. Gjithçka ishte mirë. Unë e dua detin shumë. Nuk do ta shoh më detin”, tha ajo e përlotur për Anelise Borges për Euronews.

Natalya tani është e sigurt në qytetin perëndimor të Ukrainës, Lviv dhe vendlindja e saj e dashur është e panjohur. Dikur shtëpia e mbi 500,000 njerëzve, qyteti port është rrënuar pas katër javësh granatime pothuajse të pandërprera ruse. Natalya e dëshmoi shumicën e saj nga bodrumi i shtëpisë së saj.

“Ishte pikërisht mbi kokat tona,” tha ajo. “Aeroplanët do të fluturonin nga ora 3 e mëngjesit dhe çdo 10 minuta dëgjoje një aeroplan që kalonte. Dhe mendoj se një pjesë e sistemit tonë të mbrojtjes ishte afër dhe ata qëllonin, dhe sa herë që goditnin një objektiv, gjithçka u drodh. Thjesht ishim ulur duke menduar se tjetra është për ne.”

Natalya mbijetoi 20 ditë pa energji elektrike, ujë të rrjedhshëm dhe shumë pak ushqim. Shumë nga fqinjët e saj nuk ishin aq me fat. Ajo thotë se shtëpia ngjitur me të u godit nga një bombë dhe fqinji i saj u bllokua nën rrënoja.

“Dy fqinjë të tjerë shkuan për ta nxjerrë jashtë dhe u vranë nga granatimet,” tha ajo.

Meqë shumica e korridoreve humanitare nuk arrinin të evakuonin civilët, dhëndri i saj Viktor, i cili kërkoi t’i ndryshonim emrin për këtë histori, mori vendimin e dëshpëruar për të hyrë brenda dhe për të nxjerrë Natalian.

Ai nuk ishte i përgatitur për atë që pa.

“Dukej si ferr,” tha ai. “Nëntëdhjetë për qind e ndërtesave janë goditur, gjysma e tyre janë djegur. Dhe atëherë kishte shumë qen në rrugë, mund t’i shihje ata që enden në kërkim të ushqimit.”

Viktor tha se rrugët ishin të mbuluara me rrënoja dhe plehra dhe qiejt ishin mbushur me avionë. Tingujt e shpërthimeve ishin pothuajse të vazhdueshme.

“Ndihesha sikur isha në një lojë apo diçka tjetër”, tha ai. “Ishte si një lojë kompjuterike apo diçka tjetër. Ende nuk mund ta besoj se ka ndodhur.”

Viktor nuk dëshiron të identifikohet sepse ai thotë se ka frikë të mos ketë akses në zonat e kontrolluara nga Rusia në javët e ardhshme. Ai shpreson të vazhdojë të ndihmojë njerëzit në anën tjetër.

Sa i përket Mariupolit, ai thotë se nuk mendon se qyteti do të rindërtohet.

“Unë jam me të vërtetë në një humbje të asaj që të them,” tha Viktor. “Por unë nuk shoh ndonjë të ardhme atje. Jo të paktën edhe për 10, 20 vjet të tjera.”

IN Promo Marketing

VIPA sjell risi në treg: MAXI tashmë i disponueshëm me dy shije të reja

KESCO prezanton oferta të reja për bizneset në tregun e hapur

Numërimi i ditëve ka filluar – më 3 Tetor zbulohet fituesi i madh