Në orët para se kryeministri të shkonte me autokolonë në Shtëpinë e Bardhë, ai dhe ekipi i tij po qëndronin në një dhomë të sigurt në Ambasadën Britanike aty pranë.

Ajo është një dhomë e krijuar për biseda që spiunët nuk kanë për qëllim të dëgjojnë, sado të sofistikuara të jenë teknikat e tyre për përgjimin.

Ekipi i Downing Street po bisedonte me stafin e qeverisë britanike në Ukrainë dhe Rusi, duke mbledhur informacionin dhe qasjen e tyre për bisedën e tyre të ardhshme me Presidentin Biden.

Ata mbërritën në Shtëpinë e Bardhë në orët e vona të pasdites ndërsa presidenti i tregon Sir Keir Starmer  Kopshtin e Trëndafilave. Në çdo anë të një tavoline të gjatë drejtkëndëshe, dy delegacionet, kryeministri dhe presidenti me shtatë kolegë secili përkrah tyre.

Për pak minuta ishim të ftuar edhe gazetarët.

Ajo që pasoi ishte rreth 90 minuta bisedë private.

Ukraina dominoi, por jo duke përjashtuar çështjet e tjera jo më pak Lindjen e Mesme, Kinën dhe Iranin.

Downing Street kishte kërkuar paraprakisht ta portretizonte këtë si një mundësi për një bisedë më të thellë sesa e lejon raundi i zakonshëm i samiteve ndërkombëtare.

Por pse të shqetësoheni kur Presidenti Biden së shpejti nuk do të ketë më ndikim për 4 muaj?

Për shembull, Ukraina, një aleat i Mbretërisë së Bashkuar dhe SHBA-së, ende në nevojë të dëshpëruar për ndihmë të vazhdueshme ndërsa miqtë e saj peshojnë mënyrën më të mirë për ta ofruar atë dhe me çfarë kostoje.

Mbretëria e Bashkuar ka qenë dakord me kërkesën e Kievit për t’i lejuar të përdorin raketat perëndimore në Rusi. Presidenti Biden është skeptik, i frikësuar se mund të tërheqë Amerikën dhe Europën në konflikt të drejtpërdrejtë me Moskën.

Kjo është pikërisht ajo që Vladimir Putin ka lënë të kuptohet në ditët e fundit.

Diplomacia dhe inteligjenca po kthehen në psikologjinë e një lideri në luftë, duke u përpjekur të hamendësojnë se si mund të reagojë.

A do të mendonte vërtet ai një sulm ushtarak ndaj një shteti anëtar të NATO-s – me potencialin e frikshëm për të tërhequr të gjithë aleancën perëndimore në luftë me Rusinë?

Dhe, nëse jo kjo, a do të ulnin aleatët e Ukrainës nivelin e agresionit si hakmarrje, të tilla si sulmet kibernetike ose dëmtimi i kabllove të komunikimit nëndet?

Kishte pak pritshmëri që ky takim do të zgjidhte çështjen në lidhje me raketat perëndimore, jo vetëm për shkak se së shpejti priten biseda të mëtejshme me të tjerët në Kombet e Bashkuara.

Më pas, kryeministri nuk do të tërhiqej nëse e kishte bindur presidentin të ndryshonte mendje.

Ky është një konflikt pa fund të dukshëm, i cili gjithashtu nuk paraqet fund të dilemave të bazuara në një temë të përsëritur: si të mposhtet Rusia pa provokuar Moskën.

Cilat mund të jenë pasojat e veprimit?

Dhe cilat mund të jenë pasojat e mosveprimit?

Është thelbi i sfidës së Perëndimit që nga pushtimi në shkallë të gjerë i Ukrainës dy vjet e gjysmë më parë./abcnews.al