Edhe para se Presidenti i SHBA-ve, Joe Biden të takohej me homologun rus Vladimir Putin, pritshmëritë ishin të ulëta.

Përtej disa angazhimeve themelore për rivendosjen e diplomatëve dhe rënë dakord për të hapur dialog “konstruktiv” me SHBA për çështje të tilla si siguria kibernetike dhe politika e jashtme, Putini nuk dha asnjë indikacion se takimi i parë “ballë për ballë” i dy udhëheqësve të mërkurën kishte detyruar një ndryshim në zemër. Me sa duket, asnjë shkëmbim fjalësh miqësore nuk do ta ndalojë udhëheqësin rus të vazhdojë të ndjekë me forcë agjendën e tij politike si në vend në Rusi dhe jashtë me pandëshkueshmëri totale.

Pavarësisht se tha në krye të konferencës së tij për shtyp se ai nuk mendonte se kishte “ndonjë lloj armiqësie” midis tij dhe Biden, Putini nisi një akuzat familjare, me retorikat anti SHBA për të shmangur kritikat ndaj Federatës Ruse.

Kur u pyet nga CNN rreth sulmeve kibernetike ndaj institucioneve amerikane që vijnë nga toka ruse, Putini solli sulme kibernetike ndaj Rusisë. “Për sa i përket sigurisë kibernetike, ne ramë dakord që do të fillonim konsultat për atë çështje dhe besoj se është jashtëzakonisht e rëndësishme. Padyshim, të dy palët duhet të marrin përsipër disa detyrime atje”, tha ai gjithashtu.

I pyetur për politikën e brendshme ruse, Putini kritikoi vazhdimisht stabilitetin dhe qëndrimin moral të Amerikës, duke treguar trazirat e Kapitolit të 6 Janarit dhe vrasjen e George Floyd. Për shumë njerëz me ngjyrë në Amerikë “nuk keni kohë të hapni gojën dhe ju jeni qëlluar për vdekje”, tha ai.

Kur u pyet për shtypjen e Rusisë ndaj opozitës së brendshme politike – në veçanti arrestimin e Alexey Navalny – Presidenti rus madje sugjeroi që disidenti i njohur realisht dëshironte të arrestohej.

“Ky njeri e dinte që ai ishte duke shkelur ligjin e Rusisë. Ai është dënuar dy herë … Ai donte me vetëdije të thyejë ligjin. Ai bëri pikërisht atë që donte të bënte. Pra, çfarë lloj diskutimi mund të bëjmë (rreth tij) )?”.

Në lidhje me aneksimin e paligjshëm të Krimesë nga Rusia, Putini pretendoi se veprimtaria ushtarake e vendit të tij në rajon ishte plotësisht në përputhje me ligjin ndërkombëtar dhe se amerikanët në fakt ishin agresori për “për ndërtimin e kapaciteteve ushtarake në kufirin rus”. Në lidhje me çështjen e ndjeshme të anëtarësimit të Ukrainës në NATO, ai tha se nuk kishte “asgjë për të diskutuar”.

Vëzhguesit e rregullt të presidentit rus janë mësuar me këtë nivel të besimit dhe shpërfilljes. Putini është një njeri kaq i sigurt në fuqinë e tij absolute në shtëpi sa që mund të shkojë në një takim me personin më të fuqishëm në tokë, me asgjë praktikisht për të humbur.

Vëzhguesit e rregullt të presidentit rus janë mësuar me këtë nivel të besimit dhe përbuzjeje. Putini është një njeri kaq i sigurt në fuqinë e tij absolute në shtëpi sa që mund të shkojë në një takim me personin më të fuqishëm në tokë, praktikisht pa pasur asgjë për të humbur.

Ajo më çfarë Putini mori me vete kur u largua

Optika e samitit ishte pothuajse e adoptuar për t’iu përshtatur nevojave të brendshme të Putinit. Takimet u kërkuan nga SHBA, të cilat për sa i përket Kremlinit, konfirmojnë se Putini është një udhëheqës me një staturë të ngjashme me Presidentin e SHBA.

“Kjo është pikërisht ajo që dëshiron Kremlini. Të flasësh me SHBA si të barabartë dhe në një mënyrë të tillë që pala tjetër të mos kërkojë ndryshimin e pozicionit si kusht i dialogut”, thotë Oleg Ignatov, analisti i lartë i Rusisë i Grupit të Krizave me seli në Moskë.

“Nuk ka dyshim se Putini do të vazhdojë të provojë Biden nëse dialogu bllokon ose zhvillohet në një drejtim që është i pafavorshëm për Moskën. Kjo nuk është ende nisja e normalizimit të marrëdhënieve. Ishte një pauzë e përkeqësimit të tyre të mëtejshëm”, shton ai.

Sidoqoftë mund të jetë kundër intuitive që Putini të “godasësh në sy” Presidentin e SHBA në zhvillimet e mëvonshme, çdo veprim i Presidentit rus duhet parë se si do të luajë për të brenda vendit.

Keir Giles, Këshilltar i Lartë i Këshillimit, Programi i Rusisë dhe Euroazisë në Chatham House, thekson se qëndrimi përballë SH.B.A.-së ka qenë një pjesë e madhe e suksesit të Putinit për vendin e tij.

“Përgjigja e tij e fortë si ndaj pyetjeve të buta nga media e butë ruse ashtu edhe ndaj sfidave nga gazetarët e huaj do të shkaktojë fitimin e pikëve në shtëpi nga ata rusë që ndajnë bindjen e tij se është Perëndimi ai që është partneri i rrezikshëm, i paparashikueshëm, agresiv në marrëdhënie”, shprehet ai.

Sigurisht, ngjarjet e së Mërkurës luajnë gjithashtu në një rrëfim më të gjatë që ka marrë përsipër gjatë dekadës së kaluar: Perëndimi, nuk intereson se sa ashpër i flet Rusisë, ka qenë kryesisht i paaftë të frenojë  Putinin dhe aleatët e tij. Në sytë e kundërshtarëve të Putinit, ka pasur pasoja të pamjaftueshme për një njeri që helmon kundërshtarët politikë, përzihet në zgjedhjet e vendeve të tjera, mbështet diktatorin sirian Bashar al-Assad në bombardimin e vendit të tij dhe aneksimin e territorit të huaj.

Në sytë e shumë mbështetësve të tij, takimi i Putinit me Presidentin e SHBA do të duket si provë se shefi i lartë rus është plotësisht i justifikuar në veprimet e tij. Ata mund të argumentojnë se ai ka rënë dakord në mënyrë të arsyeshme të punojë me SHBA për çështje të mëdha ndërkombëtare si siguria dhe rivendosi kanalet konvencionale diplomatike. Dhe ai arriti ta bëjë këtë duke theksuar të metat në shoqërinë amerikane dhe duke mbrojtur të tijat.

Samiti i dha gjithashtu Putin një mundësi për të ndaluar pasojat nga përkeqësimi i marrëdhënieve midis Moskës dhe Uashingtonit, pasi SHBA tani mund të ngurrojë të vendosë sanksione shtesë ekonomike ndaj Rusisë ose të qortojë Putinin për arrestimin e kundërshtarëve në shtëpi. Të gjitha këto mund të jenë të dobishme kur Rusia zhvillon zgjedhjet parlamentare më vonë këtë vit.

Me pak fjalë, Putini shkoi në Gjenevë dhe mori pikërisht atë që donte. Dhe ai u largua nga Zvicra me një fitore të madhe diplomatike, thjesht duke u paraqitur në këtë takim./ CNN