“Shqipëria po kthehet në shtëpi nga Euro 2024 në fund të grupit të tyre me vetëm një pikë, por kjo nuk tregon asgjë për kontributin e tyre të shkëlqyer në turne, në betejat pasionante David-dhe-Goliath kundër tre prej ekipeve më të forta të turneut”, nis artikulli i Reuters për Shqipërinë.

Me Shqipërinë ekipin e dytë me renditjen më të ulët në Euro 2024 dhe përballjen me kampionët në fuqi Italinë në ndeshjen e tyre hapëse, trajneri brazilian Sylvinho nuk mund të imagjinonte as në ëndrrat e tij më të egra se si do të fillonte kaq mirë turneu i dytë madhor i Shqipërisë.

Që nga fishkëllima e parë, Shqipëria bëri tre pasime, Italia gaboi një rivënie anësore dhe Nedim Bajrami goditi topin pas 23 sekondash për golin më të shpejtë ndonjëherë në Europian.

Filloi deliriumi mes dhjetëra mijëra tifozëve të veshur me të kuqe në Dortmund, kaosi në baret dhe shtëpitë e kryeqytetit shqiptar Tiranë – dhe një moment i pavdekshëm për kombin krenar ballkanik.
Italia më pas shënoi dy herë, por Shqipëria i sfidoi deri në fund, duke qenë shumë pranë barazimit në minutat e fundit, duke marrë ovacione në stadium dhe duke ngritur vetulla rreth botës për një ekip që askush nuk ia kishte dhënë një shans.

Kundër Kroacisë në ndeshjen e tyre të dytë në Grupin B, Shqipëria përsëri entuziazmoi tifozët e saj pasi sfiduan shanset për të barazuar 2-2 me një gol në sekondat e fundit në njërën prej ndeshjeve më pulsante të turneut deri tani.

Në ndeshjen e tyre të tretë, një humbje e ngushtë 1-0 nga Spanja, ata përsëri i dhanë kundërshtarëve të tyre të shquar momente të pakëndshme përmes sulmeve të Jasir Asani dhe Kristjan Asllani.

“Në përgjithësi, do ta konsideroja një performancë pozitive në këtë turne,” tha kapiteni i Shqipërisë, Berat Djimsiti. “Gjithçka është e mundur në futboll dhe, me pak fat, mund të kishim bërë më shumë.”

Sylvinho, i cili solli bashkëkombësin brazilian Doriva dhe argjentinasin Pablo Zabaleta për të punuar së bashku me të në Tiranë, nuk kishte asnjë pendesë.

Ai foli me emocion për mënyrën se si ekipi i tij i ri dhe i papërvojë ishte përmirësuar gjatë vitit e gjysmë të tij në krye dhe ishte bërë krenar në një grup të frikshëm që i kishte dhënë netë pa gjumë më parë.

“Kur kthehemi gjashtë muaj më parë, shumë njerëz mendonin se do të pranonim tre, katër ose pesë gola në çdo ndeshje. Nuk ishte kështu,” tha ai. “Ne arritëm të konkurrojmë kundër tre ekipeve të mëdha kombëtare.”

Federata ambicioze e futbollit të Shqipërisë shpreson që përvoja në Gjermani t’i ndihmojë ata për të ardhmen, me paraqitje më të rregullta në finale.

Një gjë për të cilën mund të jenë të sigurt është mbështetja e jashtëzakonshme.

Shumë u habitën kur panë shqiptarët që i tejkalonin në mënyrë masive italianët në ndeshjen hapëse, dhe kjo vazhdoi gjatë gjithë turneut, zhurma dhe ngjyra e tifozëve që përputhej me numrin e tyre të madh.
Disa erdhën nga shtëpia, disa nga diaspora globale shqiptare.

“Nëse do të kishte një trofe për tifozët, atëherë ne tashmë e kemi fituar,” tha Faton Shkodra, 33 vjeç, duke vallëzuar në një shatërvan me miqtë në Hamburg pas ndeshjes me Kroacinë, të mbështjellë me flamuj të kuq me simbolin e shqiponjës dykrenare në të zezë.

“Ne jemi shumë krenarë për lojtarët tanë, ata janë shumë krenarë për ne.”