Sheikh Hassan Nasrallah, udhëheqësi i lëvizjes militante shiite islamike Hezbollah në Liban, i cili u vra në një sulm ajror izraelit në Bejrut, ishte një nga figurat më të njohura dhe më me ndikim në Lindjen e Mesme.

Nasrallah nuk ishte parë në publik prej vitesh për shkak të frikës se mund të vritet nga Izraeli.

Një figurë e errët me lidhje të ngushta personale me Iranin, ai luajti një rol kyç në shndërrimin e Hezbollahut në forcën politike dhe ushtarake që është sot, dhe mbetet i nderuar nga mbështetësit e grupit.

Nën udhëheqjen e Nasrallah, Hezbollahu ka ndihmuar në trajnimin e luftëtarëve nga grupi i armatosur palestinez Hamas, si dhe milicitë në Irak dhe Jemen, dhe ka marrë raketa nga Irani për t’u përdorur kundër Izraelit.

Ai drejtoi evolucionin e Hezbollahut nga një milici e themeluar për të luftuar trupat izraelite që pushtuan Libanin në një forcë ushtarake më të fortë se ushtria libaneze.

I lindur në vitin 1960, Hassan Nasrallah u rrit në lagjen lindore të Bejrutit Bourj Hammoud, ku babai i tij Abdul Karim drejtonte një dyqan të vogël perimesh. Ai iu bashkua lëvizjes Amal, më pas një milicë shiite, pasi Libani hyri në luftë civile në vitin 1975. Pas një kohe të shkurtër në qytetin e shenjtë të Irakut, Najaf për të ndjekur një seminar shiit, ai iu bashkua Amalit në Liban përpara se ai dhe të tjerët të ndaheshin nga grupi në 1982, pak pasi Izraeli pushtoi Libanin në përgjigje të sulmeve të militantëve palestinezë.

Grupi i ri, Islamik Amal, mori mbështetje të konsiderueshme ushtarake dhe organizative nga Garda Revolucionare e Iranit me bazë në Luginën Bekaa dhe u shfaq si më e spikatura dhe më efektive nga milicitë shiite që më vonë do të formonin Hezbollahun.

Në vitin 1985, Hezbollahu zyrtarisht shpalli themelimin e tij duke botuar një “letër të hapur” që identifikonte SHBA-në dhe Bashkimin Sovjetik si armiqtë kryesorë të Islamit dhe bëri thirrje për “zhdukjen” e Izraelit, për të cilin thoshte se po pushtonte tokat myslimane.

Nasrallah u ngjit në radhët e Hezbollahut ndërsa organizata u rrit. Pasi shërbeu si luftëtar, ai u bë drejtor i saj në Baalbek, pastaj në të gjithë rajonin Bekaa, e më pas në Bejrut.

Ai u bë lider i Hezbollahut në vitin 1992 në moshën 32-vjeçare, pasi paraardhësi i tij Abbas al-Musaëi u vra në një sulm me helikopter izraelit.

Një nga veprimet e tij të para ishte hakmarrja ndaj vrasjes së Musaviut. Ai urdhëroi sulme me raketa në veri të Izraelit që vrau një vajzë, një oficer izraelit i sigurisë në ambasadën izraelite në Turqi u vra nga një makinë bombë dhe një kamikaz goditi ambasadën izraelite në Buenos Aires, Argjentinë, duke vrarë 29 persona.

Nasrallah gjithashtu menaxhoi një luftë me intensitet të ulët me forcat izraelite që përfundoi me tërheqjen e tyre nga Libani jugor në vitin 2000, megjithëse ai pësoi një humbje personale kur djali i tij i madh Hadi u vra në një përleshje me trupat izraelite.

Pas tërheqjes, Nasrallah shpalli se Hezbollahu kishte arritur fitoren e parë arabe kundër Izraelit. Ai u zotua gjithashtu se Hezbollahu nuk do të çarmatoset, duke thënë se konsideron se “i gjithë territori libanez duhet të rikthehet”, duke përfshirë zonën e Fermave Shebaa.

Pati qetësi relative deri në vitin 2006, kur militantët e Hezbollahut nisën një sulm ndërkufitar në të cilin u vranë tetë ushtarë izraelitë dhe dy të tjerë u rrëmbyen, duke shkaktuar një përgjigje masive izraelite.

Avionët luftarakë izraelitë bombarduan bastionet e Hezbollahut në jug dhe në periferitë jugore të Bejrutit, ndërsa Hezbollahu hodhi rreth 4000 raketa në drejtim të Izraelit. Më shumë se 1,125 libanezë, shumica prej tyre civilë, vdiqën gjatë konfliktit 34-ditor, si dhe 119 ushtarë izraelitë dhe 45 civilë. Shtëpia dhe zyrat e Nasrallahut u vunë në shënjestër të avionëve luftarakë izraelitë, por ai shpëtoi i padëmtuar.

Në vitin 2009, Nasrallah lëshoi ​​një manifest të ri politik që kërkonte të nxirrte në pah “vizionin politik” të Hezbollahut. Ai hoqi referimin për një republikë islamike të gjetur në dokumentin e vitit 1985, por mbajti një linjë të ashpër kundër Izraelit dhe SHBA-së dhe përsëriti se Hezbollahu duhej t’i mbante armët pavarësisht nga rezoluta e OKB-së që i ndalonte ato në Libanin jugor.

Më 8 tetor 2023 – një ditë pas sulmit të paprecedentë ndaj Izraelit nga persona të armatosur të Hamasit që shkaktoi luftën në Gaza – luftimet sporadike më parë midis Hezbollahut dhe Izraelit u përshkallëzuan.

Hezbollahu qëlloi në pozicionet izraelite, në shenjë solidariteti me palestinezët. Grupi lëshoi ​​më shumë se 8,000 raketa në veri të Izraelit dhe në lartësitë e Golanit të pushtuara nga Izraeli. Ai gjithashtu gjuajti raketa antitank në automjete të blinduara dhe sulmoi objektivat ushtarake me dronë shpërthyes.

Forcat e Mbrojtjes të Izraelit (IDF) u kundërpërgjigjën me sulme ajrore, zjarr tankesh dhe artilerie kundër pozicioneve të Hezbollahut në Liban.

Në fjalimin e tij më të fundit, Nasrallah fajësoi Izraelin për shpërthimin e mijëra pagerëve dhe aparateve radio të përdorura nga anëtarët e Hezbollahut, të cilat vranë 39 njerëz dhe plagosën mijëra të tjerë, dhe tha se “kishte kaluar të gjitha vijat e kuqe”. Ai pranoi se grupi kishte pësuar një “goditje të paprecedentë”.

Menjëherë pas kësaj, Izraeli përshkallëzoi në mënyrë dramatike sulmet ndaj Hezbollahut, duke nisur valë bombardimesh që vranë afro 800 njerëz./abcnews.al