Studiuesit, të udhëhequr nga Stephen Hicks, një sizmolog në Kolegjin mbretëror të Londrës, i bazuan gjetjet e tyre në një analizë të të dhënave nga 39 sizmometra, pajisje që regjistrojnë tërmetet pranë kreshtës së Atlantikut të Mesëm.

Në gusht 2016, një tërmet 7.1 sipas shkallës Rihter shkaktoi një plasaritje në detin 1,046 kilometra larg bregdetit të Liberisë.

Edhe pse i fortë, tërmeti nuk tërhoqi shumë vëmendjen nga ekspertët derisa leximet sizmologjike treguan se kishte ndodhur një “anomali e madhe”.

Përkatësisht, siç shpjegoi Hicks, mënyra se si u përhap tërmeti ishte krejtësisht e kundërt me ato që prisnin të dukeshin tërmeti para se të fillonin të analizonin të dhënat.

Tërmeti filloi thellësisht nën tokë, duke u përhapur në lindje në drejtim të kreshtës të Atlantikut të Mesëm, dhe pastaj u kthye mbrapa, duke arritur një shpejtësi prej gati 18,000 kilometra në orë.

Për krahasim, ajo mund të arrinte në Nju Jork në Londër me atë shpejtësi në më pak se 20 minuta.

Sidoqoftë, nuk është ende e qartë se sa të shpeshta janë “tërmetet e tilla bumerang”. Disa shkencëtarë besojnë se tërmeti i madhësisë nëntë, i cili goditi Japoninë në vitin 2011, duke lënë pasoja shkatërruese, mund të ketë pasur disa nga këto “efekte bumerang”.