Përktheu nga spanjishtja: Elvi Sidheri, krijues dhe përkthyes letrar poliglot

Rulfo: – Mjeshtër, jam unë, Rulfo. Sa mirë që paskeni ardhur. Ta dini se ju vlerësojmë dhe çmojmë së tepërmi.

Borges: – Më në fund, Rulfo. Tashmë vendet nuk i shoh dot, por gjithçka e këdo mund t’i dëgjoj. E po dëgjoj shumë dashamirësi ndaj meje. E kisha harruar kuptimin e kësaj sjellje kaq madhështore. Sidoqoftë mos m’u drejto me “Borges”, mos më quaj as “mjeshtër”, thjesht më quaj Jorge Luis.

Rulfo: – Sa i sjellshëm jeni. Atëherë m’u drejto edhe mua thjesht si Juan.

Borges: – Do të tregohem i çiltër me ty. Më pëlqen më shumë emri Juan, sesa emri im Jorge Luis, ngaqë emri yt ka veç katër shkronja të pakta dhe të qarta. Shkurtësia ka qenë gjithmonë ndër honepsjet e mia.

Rulfo: – Jo, kjo nuk është e vërtetë, një Juan mund të jetë njeri i çfarëdoshëm, kurse Jorge Luis është vetëm Borges.

Borges: – Je kaq i sjellshëm si përherë. Tregomë, si ke qenë kohët e fundit vallë?

Rulfo: – Unë? Epo, në vdekje e sipër, në vdekje e sipër atypari.

Borges: – Fundja, aq keq nuk të paskan vajtur punët.

Rulfo: – Përse thua kështu?

Borges: – Veç ta përfytyrosh, Juan i nderuar, sa të pafat do të ishim po të kishim rastisur të pavdekshëm.

Rulfo: – Po, është e vërtetë. Pastaj do të vërtitej njeriu tërë kohës si i vdekur i pakallur, duke u shtirur si i gjallë akoma.

Borges: – Do të të rrëfej një të fshehtë. Gjyshi im, që pati qenë gjeneral në ushtri, thoshte se mbiemrin nuk e kish Borges mirëfilli, ngase kishte një mbiemër tjetër, të fshehtë. Unë çoku dyshoj se ai përkundrazi, quhej Pedro Páramo, si romani yt me të njëjtin titull. Kjo domethënë se unë mund të përbëj një rimishërim letrar të çfarë pate shkruar në këtë roman për qytetin e shajnive Comala.

Rulfo: – Tani mund të vdes i qetë mirëfilli, domethënë!