“Pa Mercedes Barcha-n kurrë nuk do ta kisha shkruar romanin “Njëqind vjet vetmi”. Ngaqë ajo pati marrë përsipër peshën e gjithë situatës. Disa muaj më parë ndërkaq, pata blerë një makinë.

E kisha lënë peng, kurse të hollat ia lashë asaj, duke menduar se do ta shtynim me to nja gjashtë muaj. Megjithatë m’u desh një vit e gjysmë për ta shkruar këtë roman.

Gjithsesi, kur mbaruan të hollat, ajo asgjë nuk më tregoi. Një Zot e di sesi, ia doli ta bindte kasapin të na jepte mish falas, gjithashtu edhe bukëpjekësi të na jepte bukën pa pagesë, kurse pronari i apartamentit, u bind prej saj të priste nëntë muaj për qiranë.

Gjithçka kish marrë përsipër, pa e ditur unë fare: duke më sjellë ndonjëherë edhe nga pesëqind fletë letre për të shkruar. Asnjëherë letra nuk më mungoi. Ajo gjithashtu ia pati dërguar dorëshkrimin me postë Botimeve Sudamaricana”.