Nëse rezultati i luftës mund të përcaktohej nga hedhja e një monedhe, vendet demokratike do të donin që Ukraina të fitonte, ndersa autokracitë do të dëshironin që ajo të humbiste. Por rezultatet politike të botës reale nuk janë aq binare. Ato zakonisht bien në një spektër midis asgjësimit dhe fitores totale. Kjo i lë demokracitë të ndara në të paktën tre kampe: anglishtfolëse, europianoperëndimore dhe europianolindorë. Ajo që Putin e quan “perëndim kolektiv” të gjithë duan që Ukraina të fitojë. Por jo domosdoshmërisht në të njëjtën masë, shkruan The Guardian, përcjell Insajderi.

Për Poloninë dhe vendet baltike çështja është e thjeshtë. Ata duan që fitorja e Ukrainës të jetë e pastër. Përparësitë do të ishin materiale dhe psikologjike.

Fitorja e Ukrainës do të qetësonte një ankth shekullor. Për Poloninë, Rusia ka paralajmëruar pushtimin, ndarjet, gjenocidin, kolonializmin dhe komunizmin. Obsesioni është i ndërsjellë. Në esenë e tij të vitit 2021, duke argumentuar se Ukraina dhe Rusia ishin historikisht një popull, Putin përfshiu më shumë se 30 referenca për Poloninë – disa duke lënë të kuptohet se identiteti kombëtar ukrainas ishte komplotuar nga elitat e Polonisë. Gjatë 600 viteve të fundit, Rusia dhe Polonia kanë zhvilluar më shumë se dhjetëra luftëra.

Suksesi i Ukrainës, Polonisë do të sillte gjithashtu një shans historik për rajonin që të dalë nga statusi i periferisë dhe të bëhet një kundërpeshë ndaj shteteve të mëdha perëndimore anëtare të BE-së.

Për Poloninë, një skenar i tillë do të ishte një xhekpot i dyfishtë. Për herë të parë që të paktën nga shekulli i 17-të, ata do ta kapërcenin problemin e “lagjes” – një rehati që shumica e evropianëve perëndimorë e kanë marrë si të mirëqenë që nga fundi i Luftës së Dytë Botërore.

Kjo mundësi është arsyeja pse Kremlini nënvlerëson sistematikisht potencialin e rajonit. Retorika e tyre e trajton Ukrainën si asgjë më shumë se një depo e folklorit fshatar sllav, një superfuqi vetëm në artizanat.

Në realitet, Ukraina, vendlindja e Sergei Prokofiev dhe Sergei Korolev, babait të eksplorimit sovjetik të hapësirës, ka një sërë burimesh natyrore të pashfrytëzuara, një potencial për energji elektrike pa emetim, disa nga tokat më pjellore të kontinentit, një industri hapësinore dhe aviacioni që ka ndërtoi aeroplanin më të madh në botë dhe liderë politikë që respektojnë në të gjithë Evropën.

Polonia ka humbur mundësinë për të zënë në mënyrë efektive vendin e Britanisë në BE pas Brexit. Por nuk po e humbet mundësinë për të qenë aleat i besueshëm i Ukrainës, duke menduar aspektet pozitive gjeopolitike që mund të rrjedhin nga kjo.

Ndryshe, më shumë se 80% e ukrainasve kanë një mendim të mirë ose shumë të mirë për polakët. Tre të katërtat thonë se pikëpamja e tyre është përmirësuar që nga pushtimi i Rusisë. Pavarësisht marrëdhënieve të trazuara deri në vitin 1945, ukrainasit i perceptojnë polakët si miqësorë sot.

Të gjitha partitë kryesore polake mbështesin Ukrainën. Ata duan të shohin Ukrainën të dlë fitimtare së bashku me Poloninë, që do të jetë fituese e padeklaruar.

Gazeta Insajderi