Argumenti i Ukrainës për nevojën e tankeve të betejës është i qartë – ajo këmbëngul se ato mund të bëjnë ndryshimin duke ndihmuar në shtyrjen e Rusisë nga territori ukrainas.

Gjermania prodhon shumicën dërrmuese të tankeve të rënda moderne në Evropë – Leopard 2. Rreth 2,000 prej tyre janë të shpërndara në mesin e aleatëve evropianë dhe Gjermania zotëron të gjitha licencat e eksportit edhe për to.

Në kohën kur shtetet si Polonia dëshironin që me çdo kusht t’i dërgonin këto lloj tanke në Ukrainë, ato u penguan ta bënin një gjë të tillë. Atyre u mungonte drita jeshile e rieksportit nga Berlin, shkruan BBC-ja në një analizë për vendimin e Gjermanisë.

Ushtarët ukrainas duhet ende të trajnohen se si t’i përdorin automjetet, dhe është e paqartë se sa shpejt mund të mbërrijnë për t’u përdorur në Ukrainë.

Por hezitimi i zgjatur i Berlinit, edhe pse Rusia kryente abuzime të të drejtave të njeriut në Ukrainë, çoi në presion të madh midis aleatëve perëndimorë të cilët, deri më tani, ishin shumë të etur për të shfaqur një ndjenjë uniteti të vendosur përballë agresionit rus.

Pavendosmëria e kancelarit Scholz ndau gjithashtu vendin e tij, duke përfshirë koalicionin e tij qeverisës dhe madje edhe Partinë e tij Social Demokrate.

“Lironi Leopardët!” ishte slogani kryesor në demonstratat e rregullta jashtë Parlamentit gjerman, ndërsa brenda, debati për të dërguar ose për të mos dërguar tanke u ndez mes deputetëve gjermanë.

Çfarë shkaktoi kaq shumë shqetësim për Olaf Scholzin?

Me rëndësi të madhe është pesha e historisë e ndjerë nga udhëheqësit modernë gjermanë e cila nuk mund të mbi-theksohet. E premtja që po vjen është Dita e Përkujtimit të Holokaustit. Një tabelë e madhe ku shkruan “Ne nuk do të harrojmë” është e varur në Reichstag në Berlin.

Si agresorë në dy luftërat botërore, shumë gjermanë janë të kujdesshëm për të qenë ofruesi kryesor i tankeve të betejës në Ukrainë.

“Zeitenwende” ose “pika e kthesës” në Gjermani, e shpallur nga kancelari Scholz menjëherë pasi Rusia pushtoi Ukrainën, është jashtëzakonisht domethënëse. Për vetë Gjermaninë por edhe Evropën në tërësi.

Berlini premtoi të investonte masivisht në ushtrinë e tij të varfëruar dhe të vjetruar dhe të merrte një rol shumë më të sigurt në mbrojtjen evropiane. Ky “transformim” është rritur nga pengesat dhe nuk është aspak i plotë, por sigurisht që është duke u zhvilluar dhe ky është një ndryshim i madh për Gjermaninë.

Që nga Lufta e Dytë Botërore, Berlini ka hezituar të marrë drejtimin, por si ekonomia më e madhe e Evropës, kjo është pikërisht ajo që aleatët shpesh kërkojnë nga Gjermania për të bërë.

Çështje të tjera që penguan dërgimin e tankeve

Duke iu rikthyer debatit të tankeve, një ndjeshmëri tjetër që Gjermania duhet të kapërcejë është se “Leopard 2” të tyre do të përdoren kundër ushtarëve rusë. Gjermania ndjen përgjegjësi të thellë për masakrën e miliona rusëve gjatë Luftës së Parë dhe të Dytë Botërore.

Një çështje tjetër, jo krejtësisht e veçantë, është se pjesë të mëdha të shoqërisë gjermane – veçanërisht në lindjen ish-komuniste të vendit, ku shumë shprehin një zhgënjim në mënyrën se si funksionon shoqëria perëndimore, ndihen tradicionalisht afër Rusisë.

OJQ-të që monitorojnë dezinformimin rus në Evropë raportojnë se shumë gjermanë janë të gabueshëm. Në një sondazh pak para Krishtlindjeve, 40 për qind e gjermanëve që morën pjesë thanë se e kuptonin fajësimin e Perëndimit nga Kremlini për pushtimin e Ukrainës – për shkak të zgjerimit drejt lindjes të aleancës ushtarake të NATO-s.

Olaf Scholz është një transatlanticist i njohur, por shumë anëtarë të partisë së tij SPD janë pak dyshues për SHBA-në dhe dominimin e saj në NATO.

Për të gjitha këto arsye dhe shumë të tjera, kancelari Scholz nuk donte që Gjermania të shkonte e vetme dhe as të ishte lehtësuesi qendror në frontin e tankeve të betejës me Ukrainën.

Një shqetësim tjetër gjerman ka qenë se, ndërsa vendet evropiane, duke përfshirë Britaninë e Madhe, Poloninë dhe Holandën, thonë qartë se është Kremlini ai që po e përshkallëzon këtë konflikt, shumë në Gjermani thonë se kanë frikë se dërgimi i tankeve të rënda dhe armatimeve të tjera sulmuese në Ukrainë mund ta shtyjë Vladimir Putinin në ekstreme edhe më të egra siç është përdorimi i armëve bërthamore.

Scholzi nuk donte që Gjermania të dallohej dhe të ishte e vetme si ofruesi kryesor i tankeve të rënda për Ukrainën.

Kthesa e papritur e tij mund të ketë qenë fakti që ai e kuptoi se nëse do të vazhdonte t’i mbante ato tanke, ai mund ta gjente veten të izoluar mes aleatëve të tij.

Ajo që duhet kujtuar është se Gjermania është ndër tre donatorët kryesorë të ndihmës ushtarake dhe një nga ofruesit kryesorë të ndihmës humanitare për Ukrainën.