Ju nuk do ta gjeni familjen Rothschild në Forbes sepse trashëgimia e saj i përket shumë trashëgimtarëve.

Shuma e saktë që ata zotërojnë është e panjohur, por thuhet se është diku mes 350 miliardë dollarë dhe 1 trilion dollarë.

Anëtarët e familjes moderne jetojnë në vende të ndryshme dhe disa prej tyre nuk kanë asgjë të përbashkët me biznesin familjar.

Gjenerata e parë e tyre jetonte në një shtëpi, e cila kishte një pllakë gjigante me një shqiponjë të artë dhe një mburojë të kuqe në kopsht.

Në shekullin e 18-të, Amschel Mayer Rothschild arriti të ngrinte një bankë në një qytet gjerman dhe ia kaloi pesë djemve të tij.

Të rinjtë ishin me të vërtetë të zgjuar dhe hapën edhe pesë banka të tjera, të cilat ishin të vendosura në pjesë të ndryshme të Evropës, përcjell tch.

Bankat bashkëpunuan shumë mirë dhe vëllezërit kurrë nuk kishin ndonjë konflikt.

Një nga pasardhësit e familjes, David Rothschild po përpiqet të shpëtojë planetin: në vitin 2006, ai organizoi një ekspeditë në rajonin e Arktikut për të studiuar akullin; në vitin 2007, ai udhëtoi në pyjet e Ekuadorit për t’i mbrojtur ata nga ndotja dhe shpyllëzimi; dhe në vitin 2010, ai ndërtoi një anije të bërë nga 12.5 mijë shishe plastike dhe kaloi gjysmën e Oqeanit Paqësor në të.

Presidenti i Francës, Emmanuel Macron, filloi karrierën e tij në një nga kompanitë e Rothsçajlldëve.
Në Kembrixh, ka diçka që quhet Arkivi Rothschild.
Emma Rothschild mban historinë e familjes.
Ajo është personi më i ri ndonjëherë në Universitetin e Oksfordit. Kur ajo u bë studente, ishte vetëm 15 vjeç.

Familja posedon verëra në mbarë botën. Château Lafite Rothschild është më i famshëm në mesin e tyre.
Për më tepër, në etiketën e një prej verërave të tyre izraelite, është ilustruar portreti i Baronit Edmond James de Rothschild.

Gjatë Luftës së Dytë Botërore, ushtarët gjermanë arrestuan një nga Rothsçajlldët dhe i ofruan atij një marrëveshje: ai do të lirohej nëse do t’u jepte atyre fabrikën e çelikut dhe një shumë të caktuar parash.
Rothschildi pranoi, por kërkoi që të paguhej për të.
Procesi i negociatave ishte i gjatë, dhe më në fund gjermanët pranuan kushtet e baronit.
Rothschild u lirua, por marrëveshja nuk ndodhi kurrë: pas disa ditësh, ushtria gjermane pushtoi territorin ku ndodhej fabrika, kështu që nuk kishte nevojë ta paguante për të.

Parimet e tyre morale janë gjithashtu mbresëlënëse.
Më 1861, qeveria ruse i kërkoi familjes për një hua dhe u refuzua. Kjo sepse huaja ishte e nevojshme për të shtypur një rebelim në Poloni.
Rothsçajlldët do të kishin bërë shumë para, por nuk donin të mbështetnin një qeveri që donte të shtypte lëvizjet e çlirimit kombëtar.
Lufta kundër Napoleonit u fitua me ndihmën e familjes.
Rothschildët sponsorizuan ushtrinë angleze dhe ndihmuan në transportimin e metaleve të shtrenjta që përdoreshin për prodhimin e armëve.
Koleksionisti më i madh në familje ishte Ferdinandi dhe të gjithë e dinin këtë. Sipas tij, ai do i dhuronte të gjitha gjërat që kishte mbledhur Muzeut Britanik.
Pra, krerët e muzeut e përdornin këtë në favor të tyre: ata në thelb e mashtruan atë në blerjen e të gjitha gjërave që nuk mund t’i përballonin, duke e ditur se një ditë do t’i jepte ato në muze.

Në shekullin e 19-të, familja kishte kodin e vet të ligjeve që secili anëtar i familjes duhej ta ndiqte.
Aty thuhej se një gruaje nuk i lejohej të menaxhonte paratë. Kjo e drejtë i takonte vetëm burrave.
Në shumicën e rasteve, anëtarët e familjes duhej të martoheshin me kushërinjtë e tyre për të mirën e pasurisë familjare.
Si rezultat, numri i paraardhësve të tyre u zvogëlua.
Në fund të shekullit të 19-të, familja kontrollonte pothuajse gjysmën e botës: ata financuan ushtrinë japoneze gjatë Luftës Ruso-Japoneze, investuan në ndërtimin e një hekurudhe në Evropë, financuan ndërtimin e Kanalit të Suezit e kështu me radhë.
Kështu, mbiemri Rothschild u bë sinonim i pasurisë.
Ka një histori, që tingëllon si një mit, që tregon se sa i fortë ishte ndikimi i familjes. Sipas ditarit të një prej anëtarëve të familjes, Mbretëresha Viktoria e Anglisë shpesh vizitonte Rothsçajlldët.
Gjatë një prej këtyre vizitave, baronesha Alice Rothschild papritmas i tha asaj të dilte nga lëndina ku mbretëresha po shkelte dhe Victoria iu bind.

Ata krijuan kompaninë e tyre të korrierëve që jepnin informacion mbi atë që po ndodhte në botë në kohë.
Ata gjithashtu përdornin edhe pëllumbat për postë, i cili ishte me të vërtetë i dobishëm pasi kompania ishte gjithmonë e para që dinte diçka të re.
Nëse ishte e nevojshme, korrierët e tyre do të përhapnin thashethemet. Kjo ndodhi gjatë luftës me Napoleonin në vitin 1815. Agjentët zbuluan se Anglia ishte gati të fitonte dhe të dërguan një pëllumb në Rothschild.
Nga ana tjetër, Rothschild urdhëroi ndërmjetësit e tij për të shitur aksionet me çmime pak të reduktuara.
Njerëzit menduan se kjo do të thoshte se Anglia po e humbte luftën dhe filluan të shisnin aksionet e tyre me çmime vërtet të ulëta.
Pra, Rothschild bleu pothuajse të gjitha aksionet e tyre dhe rriti pasurinë e tij vetëm brenda një dite.
Ai e dinte për fitoren e Anglisë dhe se kjo do të thoshte se çmimet do të rriteshin pasi të gjithë të kuptonin që Anglia kishte fituar.