Tërmeti që goditi Turqinë dhe Sirinë më 6 shkurt ishte shkatërrim pa precedent, më i rëndi në qindra vite, shkruan Euronews, transmeton Insajderi.

Qyteti jugor turl i Antakya-s dhe banorët e tij janë prej më të goditurve. Ishte një qendër e rëndësishme tregtie dhe qyteti i tretë më i madh në Perandorinë Romake. Por, tërmeti rrënies nuk kurseu pothuajse asgjë.

Kasim Gündüz është një nga banorët e qytetit. Familja e tij u shkatërrua nga fatkeqësia. “Gruaja ime quhet Shefike, e kam quajtur gulum (trëndafil). Bërtita: Shefike! Shefike! Dhe nuk dëgjova asgjë. Ishim të martuar për 52 vjet”, tha ai.

Kasimi tha për Euronews se tani me siguri po pret eshtrat e saj. Trupi i djalit të tij u nxor nga rrënojat dhe ndodhet në një qese plastike aty pranë. E gjithë bota e tij u rrëzua.

“Unë po ndihmoj. E nxora trupin e kunatës, ajo ishte pa kokë”, tha bashkëqytetari i tij Mehmet Elmaci. “Kunati im dhe vajza e tyre e vogël janë ende nën rrënoja.

Kushtet sanitare po përkeqësohen

Antakia, ose Antiokia e lashtë, u themelua në vitin 300 para Krishtit dhe ka përjetuar mjaft fatkeqësi gjatë historisë. U shkatërrua dhe u rindërtua disa herë.

Por kur një tërmet me magnitudë 7.8 goditi rajonin, të gjithë u kapën në befasi. Ndihma mbërriti ngadalë në ditët e para pas tragjedisë.

Mehmeti arriti të shpëtojë veten, por nuk e mban mend se si doli nga rrënojat. Ai tha se që nga tërmeti i është dashur të flejë në makinë me gruan dhe djalin shtatëmuajsh, përcjell Insajderi.

Pa energji elektrike, ujë dhe tualete, të mbijetuarit janë në rrezik të madh. Sëmundjet infektive si zgjeba dhe kolera përhapen me shpejtësi dhe çdo ditë ndodhin pasgoditje.

Në orët e para pas tërmetit, rrënojat u kontrolluan vetëm nga ata që mbijetuan, të tronditur, të plagosur dhe pa përvojë në këtë. Pastaj erdhën vullnetarët. Erdem, një ndërtues nga Stambolli, sapo mori vesh për tërmetet, nxitoi në Antakia.

“Unë u përpoqa të bëja atë që duhej bërë. Arrita të shpëtoja një nënë. Arrita të shpëtoja edhe një djalë dhe motrën e tij më të madhe”, tha Erdem, duke u penduar që nuk shpëtoi më shumë prej tyre.

Të jesh i zemëruar me Ankaranë

Presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan tha se vendi nuk mund të ishte përgatitur për një tragjedi të tillë. Por jo të gjithë në Antakia janë dakord me këtë.

“Ditën e parë që erdhëm këtu, donim të bënim shpime, por nuk gjetëm një gjenerator apo një stërvitje pneumatike. Nuk kishte asnjë agjenci emergjente apo zyrtar këtu,” tha Ibrahim Halil banori i Antakias.

“Ditën e dytë erdhën disa makineri. Këta më thanë se nuk mund të punonin menjëherë sepse duhet të merrnin porosi nga lart. Dhe po prisnin. Asnjë person profesionist nuk ka ardhur këtu”, shtoi ai. është.

Pak ditë pas tërmetit, dukej sikur autoritetet ende nuk e kishin nën kontroll situatën, pavarësisht mbërritjes së ndihmave ndërkombëtare. Njerëzit nuk pajtohen se kush është fajtori për kaosin. Disa thonë se fajin e kanë ndarjet e brendshme, ndërsa të tjerë fajësojnë qeverisjen e keqe.

“Vonesa në ndihmë nuk është neglizhencë. Meqenëse këta ekskavatorë, kamionë dhe makineri erdhën nga rajone të tjera, u desh pak kohë që të mbërrinin. Dhe tani ata po punojnë shkëlqyeshëm”, tha Cemal Gungor.

“E vetmja arsye pse pushtetet vendore nuk funksionuan mirë ishte sepse u reduktuan kompetencat. Askush nuk mund të lëvizte pa leje nga lart”, tha një tjetër qytetar.

Për shkak të asaj fatkeqësie, sistemi i centralizuar i qeverisjes së Erdoganit është edhe një herë nën vëzhgimin publik dhe opozita ka fituar një argument të fortë për ta kundërshtuar atë në zgjedhjet presidenciale të këtij viti, të cilat, sipas disave, ai mund të përpiqet t’i shtyjë nëse beson se shanset për të fituar një mandat të tretë janë zvogëluar, përcjell Insajderi.

Gjithnjë e më shumë të vdekur

Varrezat kryesore në Antakia zbulojnë shtrirjen e vërtetë të katastrofës. Nuk ka hapësirë të mjaftueshme për të varrosur të vdekurit, kështu që autoritetet vendosën të gërmojnë një varr masiv në periferi të qytetit. Mostrat e ADN-së merren nga trupa të paidentifikuar, në mënyrë që një ditë familjet t’i thonë lamtumirë të dashurit e tyre në mënyrën e duhur.

Kërkimi për të mbijetuarit zgjati shumë më tepër sesa ajo që konsiderohet një kornizë kohore e mundshme e mbijetesës. Dhe kishte të mbijetuar në rrënoja. Mes tyre është edhe Fatma, një refugjate 25-vjeçare nga Siria. Pasi iku nga tmerret e luftës në atdheun e saj, ajo mbijetoi nën rrënojat për 140 orë. Tani ajo mori një shans të ri, si i gjithë qyteti, për një jetë të re./Insajderi/