Lamtumirë, ushtar!

Ti i fushës s’ashpër (që e ndamë bashkë), Marshimi i shpejtë, jeta në kamp,

Përpjekje e nxehtë e fronteve të kundërt manevrë e gjatë –

Dhe ndeshjet e përgjakta me kërdira, me thirrje t’egra, lodrë e keqe e tmershme,

Magji e zemrave të forta trime

Vashda e Kohës u mbush prej jush e tuajve në luftën e shprehjen e luftës,

Lamtumirë, kamarad i dashur!

Puna jote mbaroi, por unë edhe më luftarak.

Unë dhe shpirti im luftë ndezur,

Ne të dy mbetemi akoma në fushë,

Në shtigje të pasheshuar, drejt pusive, rrethuar nga përgjonjës armiq.

Nëpër shumë humbje e disfata të rënda shpeshherë

Duke marshuar, gjithnjë duke marshuar,

të mundur,

Leftonj luftën gjer në fund. Po kështu!

Dhe u jap shprehje betejave më t’egra, më të rënda.

(Përktheu: Skënder Luarasi, 1971)