Kampionia olimpike dhe trajnerja e xhudos Majlinda Kelmendi ka dhënë një intervistë të gjatë për faqen zyrtare të Federatës Ndërkombëtare të xhudos ku ka rrëfyer karrierën e saj, vështirësitë nëpër të cilat kaluar për ta arritur deri tek shpallja si më e mira e botës në këtë sport.

Që në fillim të kësaj interviste, Majlinda thotë se e kishte ndjerë që në moshën 12 vjeçare se një ditë do të ishte më e mira në botë.

“Mendoj se u bëra kampion olimpik për shkak të karakterit tim. Tingëllon e çmendur dhe ndoshta edhe budallaqe, por që në moshën 12-vjeçare e dija se do të isha më i miri në botë. Në atë kohë Kosova nuk ishte as shtet. Gjithmonë kam punuar shumë, shumë dhe edhe kur isha 15 vjeç, si kadet, luftoja me të më të rriturit”, tha fillimisht Majlinda Kelmendi.

Ai më tutje prek dhe flet për sukseset e saj të njëpasnjëshme duke rrëmbyer medalje të elitare botërore dhe evropiane.

“Në vitin 2009 u bëra kampion i botës për të rinj dhe kampion i Evropës për juniorë. Evropiani në Armeni ishte hera ime e parë që luftoja për Kosovën si shtet dhe që atëherë i thashë vetes ‘Unë jam më e mira në botë’, thjesht duhej ta tregoja. U deshën katër vite të tjera për të marrë medaljen tek të rriturit, por në kokën time isha më e mira. Në vitin 2013, në Rio Ëorlds, u bëra kampione e botës për të rriturit dhe më pas qëllimi im vazhdoi dhe nuk ishte thjesht të isha atletja më e mirë -52 kg, por të isha gruaja më e mirë në botë nga çdo kategori. E dija që stërvitesha si e çmendur dhe ndoshta më shumë se kushdo tjetër”, theksoi ajo.

Më pas ajo zbulon se si në vitin 2015 Kelmendi pati probleme serioze shëndetësore dhe mjeku i kishte rekomanduar që të largohet nga sporti, por që ajo nuk e bëri këtë.

“Fitova botërorin dhe evropianin dhe gjithçka tjetër, por në vitin 2015 pata një hernie diskale në qafë dhe mjeku më tha se duhet të ndaloja ose do të paralizohesha. Krahu i majtë tashmë ishte bllokuar dhe kështu më duhej të merrja vendim që të ndaloja ose të vazhdoja dhe të rrezikoja gjithçka. Zgjodha të vazhdoj edhe nëse mund të ketë pasoja katastrofike; Më duhej të vazhdoja. Fizikisht isha keq, por mendërisht isha ende aq e fortë. Me krahun tim të majtë as 50% e dija që kisha krahun tjetër dhe e dija se medalja e artë olimpike ishte aty për ta marrë”, rrëfen Majlinda.

Tani, si 32 vjeçare, Kelmendi tregon se si nuk kishte shijuar as pushime familjare për shkak të përkushtimit ndaj karrierës.

“Tani jam 32 vjeç. Ju e dini që nuk kam pasur pushime familjare që nga mosha 12 apo 13. Edhe pas botërorit u stërvita sërish pas vetëm një jave. Nuk e kam shijuar aq shumë karrierën time dhe shikoj prapa dhe mendoj se duhet ta kisha shijuar më shumë. Më dhanë një muaj pas Olimpiadës, por pas dy javësh u ktheva, ishtezgjedhja ime për të vazhduar stërvitjen. Nëse stërvitja do të duhej të ishte në orën 10:00, unë tashmë isha aty në 8:30. E përdora tepër trupin tim. Nëse do të ishte e mundur do të kthehesha dhe do t’i bëja të gjitha përsëri. Më pëlqeu ajo ndjenjë e pamundësisë për të marrë frymë. Është e vështirë të stërvitesh, por edhe më e vështirë të humbasësh. Nuk doja ta kisha kurrë atë ndjenjë”, thotë Majlinda në fund.